Yaşam

Günümüz insanı, bedenin ve “ben”inin ihtiyaçlarına odaklanıp yoğunlaşırken, ruhun ihtiyaçlarını göz ardı edip hızla ihmal ediyor. İnsan için yaşam; hayatın sıradanlığı içinde kayıp olmamak, İnsani ve vicdani değerleri korumak, dinamik tutmak; üretmek, paylaşmak ve sevmektir. Sevmek; sevdiğimizde yok olmak, bir olmak, ben duygusundan kopup “biz” olmaktır. Bugün insanımızın merhamet ve acıma gibi temel insani değerlerinde çok ciddi yıpranma ve erozyon yaşanmaktadır. Sevgiye tahvil edilmeyen hiçbir maddi değer hayat bulmaz, bulamaz. İnsanlar sosyal varlıklardır. Sosyal yaşamın şekillenme sürecinde öncelik Fizyolojik ihtiyaçlardır. Dünyevi ihtiyaçlarımızı belli proses dahilinde temin ederken insanlığımızı ve insani derinliğimizi kaybetmeyelim. Sığ düşüncelerle hayatı şekillendirmenin gayreti içine girmek tabir yerinde ise “Müslüman mahallesinde salyangoz satmaya” benzer. Hayatın idamesi ve ihtiyaçların karşılanmasında belirli bir öncelik sırası vardır. Bir üst ihtiyacı gerçekleştirmek için öncelikle bir alttakinin karşılanması ve doyuma ulaşılması gerekmektedir. Bu ihtiyaçlarımızı kazanırken insani, İslami ve geleneksel kültürümüzden gelen değerlerimizi koruyalım, muhafaza edelim. Üretmek, paylaşmak, sevmek; vermeyi almaya tercih etmek insani değerlerimizdir. Unutmayalım ki bu duygu; insanı, insan için insanlık için derinleştirir.