TUZAK

Asya’da maymun yakalamak için kullanılan bir çeşit tuzak vardır: Bir Hindistan cevizi oyulur ve iple bir ağaca veya yerdeki bir kazıga baglanır. Hindistan cevizinin altına ince bir yarık açılır ve oradan içine tatlı bir yiyecek konur. Bu yarık sadece maymunun elini açıkken sokacağı büyüklüktedir. Yumruk yaptıgında elini dısarı çıkaramaz. Maymun tatlının kokusunu alır, yiyecegi yakalamak için elini içeri sokar, ama yiyecek elindeyken elini dışarı çıkarması olanaksızdır. Sıkıca yumruk yapılmıs el, bu yarıktan dısarı çıkmaz. Avcılar geldiginde maymun çılgına döner, ama kaçamaz. Aslında bu maymunu tutsak eden hiçbir sey yoktur. Onu sadece, kendi bağımlılığının gücü tutsak etmistir. Yapması gereken tek sey, elini açıp yiyecegi bırakmaktır. Ama zihninde açgözlülügü o kadar güçlüdür ki bu tuzaktan kurtulan maymun çok nadirgörülür. Bizleri de tuzaga düsüren ve orada kalmamıza neden olan sey, arzularımız ve zihnimizde onlara bağımlı olusumuzdur. Tüm yapmamız gereken; elimizi açıp benligimizi, bagımlı oldugumuz seyleri serbest bırakmak ve dolayısıyla özgür olmaktır! Bu örnekle benzestirirsek; ben, sahip oldugumuzu düsündügümüz her seyin bizim için birer tuzak oldugunu fark etmediğimizi düşünüyorum.